Ciepłego kwietniowego popołudnia Morawicki kościół pw. Św. Bartłomieja zapełnili nietypowi wierni – poubierani w mundury różnych formacji ludzie pełniący obowiązki służby dla Ojczyzny. Oficerowie i żołnierze Garnizonu Krakowskiego, Wojsk Lądowych, Wojsk Lotniczych, Straży Granicznej, WOT, Policji, Służby Więziennictwa. Byli też Harcerze z ZHR, krakowskie szkoły mundurowe, strażacy, Towarzystwo Sokół, Strzelcy. Wśród gości widać przedstawicieli misji ONZ ale też kombatanci wojskowi, Damy i Kawalerowie Krzyża Wolności i Solidarności, żołnierze reedukacyjnych komunistycznych obozów wojskowych.

Przed Mszą Św. koncelebrowaną przez Księdza Władysława Palmowskiego wraz z sześciorgiem zaprzyjaźnionych księży, w ławach zasiedli – Wicewojewoda Małopolski, Starosta Krakowski, Wójt Gminy Liszki, Kurator Małopolskiej Oświaty, Przewodniczący z reprezentacją Małopolskiej Solidarności jak również członkowie NSZZ Solidarność Krajowej Sekcji Pracowników Telekomunikacji również z Przewodniczącym. Obecność zaszczycili przedstawiciele Instytutu Historycznego NN im. Andrzeja Ostoja Owsianego reprezentowanego przez Prezesa Zarządu Andrzeja Chyłka i Członka Zarządu Krzysztofa Lancmana, przedstawiciele lokalnych struktur PIS, Radni z Zabierzowa, Liszek, mieszkańcy Morawicy, patrioci, ludzie dobrej woli.

Wchodzą sztandary – Wojska Polskiego, Straży Granicznej, Lotnictwa, i kolejne, kolejne, kolejne. Jest Solidarność Małopolska i Solidarność Telekomunikacji, w tym z Krakowa, nadawców Emitela i kilku szkół. Są i Harcerze. Kościół okraszony sztandarami. Wchodzi orkiestra wojskowa i młodzież mundurowa. Kościół zapełniony mundurami.  Ławy zajęte przez parafian. Barokowe ołtarze wnętrza narzucają ciszą oczekiwania na Mszę Świętą, na ewangelizujące kazanie księdza Władysława. Kazanie o wartościach patriotyzmu, kazanie o  wartościach formacji mundurowych, o szacunku do munduru. O połączeniu wiary, Pana Boga i Patriotyzmu.

Msza Św. z wplecionym ceremoniałem wojskowym, orkiestrą wojskową, chórem oraz gitarowo-skrzypcowym duetem Artura Bińka i córki była ucztą dla ducha, dla zmysłów, na Chwałę Pana Boga.

Pod koniec Mszy Św. została przekazana informacja o odsłonięciu repliki Krzyża Wolności i Solidarności umiejscowionym tuż za prezbiterium w murze Pomnika Niezłomnym-Ojczyzna. Słychać: „(…) Krzyż Wolności i Solidarności honoruje osoby, które dołączyły do bohaterów z początku wieku, tworząc, kolejne ogniwo w łańcuchu pokoleń niepodległej (…), Damy i Kawalerowie Krzyża (…) walczyli z systemem komunistycznym, który czynił wszystko aby odebrać narodowi wartości (…) niech brzmi Bóg – Honor – Ojczyzna – Solidarność”

I jeszcze jedna ważka uroczystość. W imieniu Kapituły a Krzyża Służby Niepodległości Prezes Instytutu Historycznego Nurtu Niepodległościowego odczytuje Uchwałę Kapituły o nadaniu Krzyża Służby Niepodległości Księdzu Władysławowi Palmowskiemu – Kapelanowi Solidarności, Kapelanowi Osób Represjonowanych Obozów Wojskowych.  Odznaczenie mocowane w sutannie, ksiądz wyraźnie wzruszony. Wszak kolejny „ktoś” docenił jego prace i przekazywane wartości. Niech będzie wzruszony. A zgromadzeni wierni, mundurowi, młodzież, wszyscy – biją, biją brawo.

Poczty, Orkiestra, goście, parafianie opuszczają Kościół. Stoimy przy pomniku <<„DLA CIEBIE POLSKO” – pamięci tych co służąc w mundurach oddali życie za drugiego człowieka, ojczyznę i pokój na świecie 1982-2023 >> – jak brzmi napis. Jest warta honorowa Wojska Polskiego. Jest Orkiestra Wojskowa i Kompania reprezentacyjna. Rozbrzmiewa Mazurek Dąbrowskiego. Chwila podniosła. Są przemówienia. Krótko Proboszcz, dłużej Wicewojewoda, wspaniale Kurator Oświaty, zwięźle po wojskowemu Dowódca Garnizonu Balice. Przecięcie biało czerwonej wstęgi okalającej pomnik. A potem Apel. Apel Poległych. Trąbki grają. Werble, werble…  Apel przypomina naszą historię, naszą walkę o Polskę, nasze zmagania Narodu – by być tu, gdzie dzisiaj jesteśmy. A po nim, po Apelu składanie kwiatów, od mundurowych, od wojewody, od wójta – gospodarza, od Kuratora Oświaty, szkół, harcerzy, Strzelców, kombatantów ONZ, coraz więcej kwiatów, od różnych środowisk. Jeszcze pieśń „Legiony”. Wspaniała. Zawsze wspaniała. I koniec – Kompania Honorowa WP, a za nią Orkiestra Straży Granicznej i sztandary opuszczają wzgórze.  A my „ Solidarność” – trochę wcześniej, tuż po Mszy Św. przy gromadzie fotoreporterów zrywając biało czerwoną szarfę odsłaniamy Replikę Krzyża Wolności i Solidarności, Krzyża patrzącego z góry na przebieg uroczystości „Dla Ciebie Polsko”. Patrzącego z góry na nas. Patrzącego z góry jak powinien to robić Krzyż.

***

Czy można zastanawiać się nad uhonorowaniem Repliką Krzyża WiS wszystkich tych, co go noszą? Można! Czy można kontestować tworząc z prostoty idei nadbudowę opłacalności przedsięwzięcia? Można! Czy w końcu można analizować opłacalność skutków image danej organizacji, ludzi, środowiska? Można. Można, gdyż lata życia powodują utratę szwoleżerstwa umysłu, piękności jego fantazji i realizacji wybuchających idei w tempie błyskawicy podejmowania działań. Im szybciej dochodzi się do stosownego wieku życia, tym radość z tworzenia zamienia się w analizę wszystkiego co przeszkadza. Co przeszkadza wolnej głowie. Dlatego w wieku młodym tworzyło się rewolucję – nie patrząc na skutki własnego zaangażowania. A dzisiaj? Realizacja pomnika-chwały dla tychże młodych rewolucjonistów tworzona przez nich samych, lecz z bagażem lat, staje się niebywale trudna.

Tą zasadę łamie Ksiądz Władysław. Po dziesiątkach lat posługi duszpasterskiej (ponad 45 lat!) będąc w sędziwym wieku wykazuje młodzieńcze, szwoleżerskie dążenie do celu. Jego pomniki, rzeźby, postumenty, tablice, założenia „Ołtarza Niezłomnym-Ojczyzna”, aż wreszcie odkrycia i restauracja romańskiego palatium (sic!) morawickiego wzgórza – wszystko żywiołowo, bez zbędnych dokumentów, zgód oczekiwanych miesiącami, ale też bez kawałka ludzkiej pychy czy chytrego badania opłacalności. Za to zawsze dla Ludzi, Ojczyzny, Patriotów, Parafian. Na formalności, stempelki, pieczątki, papierki – zawsze jest czas.

Tak… Ja jednak wolę szwoleżerów.

Dziękuję wszystkim tym, co mając ideę Repliki KWiS jako latarnię dążenia do celu – osiągnęli go:

• Proboszczowi Władysławowi Palmowskiemu,
• Krajowej Sekcji Pracowników Telekomunikacji NSZZ Solidarność,
• OOPT NSZZ Solidarność w Warszawie,
• OOPT NSZZ Solidarność w Gdańsku,
• OOPT NSZZ Solidarność w Krakowie,
• OOPT NSZZ Solidarność w Łodzi,
• OOPT NSZZ Solidarność w Bydgoszczy,
• OOPT NSZZ Solidarność we Wrocławiu,
• OP Pracowników Poczty Polskiej NSZZ Solidarność w Krakowie,
• KZ NSZZ Solidarność Emitel,
• Krajowemu Sekretariatowi Łączności NSZZ Solidarność,
• Zarządowi Regionu Małopolska NSZZ „Solidarność”
• Portowi Lotniczemu im. Jana Pawła II – Kraków-Balice,
• Małopolskiemu Urzędowi Marszałkowskiemu,
• Starostwu Krakowskiemu,
• Wójtowi i Radnym gm. Liszki,
• Mazowieckiej Wspólnocie Samorządowej,
• Darkowi Kowalskiemu,
• Romie Maziej-Niewczas,
• Wielu bezimiennym, co wspierali dobrym słowem,
• A w szczególności Zbyszkowi Jackiewiczowi.

Bez tego pierwszego i ostatniego – cel nie zostałby osiągnięty.

Niech Krzyż Wolności i Solidarności w Morawicy wzbogaca „Wielki Pomnik Niezłomnym – Ojczyzna”, niech świadczy o Niezłomnych, niech ich zawsze wzmacnia.

Jerzy Iwaszkiewicz